Τετάρτη, 14 Αυγούστου 2013

Σε ένα κατάμεστο από κόσμο πανέμορφο χώρο, στον περίβολο του μουσείου Δομίνικου Θεοτοκόπουλου στο Φόδελε, ο δήμαρχος Μαλεβιζίου Κώστας Μαμουλάκης βράβευσε τον σπουδαίο καθηγητή και μηχανικό, Μανόλη Βεληβασάκη, ο οποίος κατάγεται από τον Καμαριώτη.

Παρόντος του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ειρηναίου, του τ. Υπουργού Στ. Καλογιάννη, των βουλευτών Ηρακλείου Λ. Αυγενάκη και Ν. Μαριά, του Γεν. Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης Γ. Δεικτάκη, του Αντιπεριφερειάρχη Ηρακλείου Ευρ. Κουκιαδάκη και σύσσωμης της δημοτικής αρχής Μαλεβιζίου, έπεσε η αυλαία του Φεστιβάλ «Δομίνικος Θεοτοκόπουλος» που διοργάνωσε ο Οργανισμός Πολιτισμού του δήμου Μαλεβιζίου και παράλληλα απονεμήθηκαν τιμητικές πλακέτες στους καλλιτέχνες που συμμετείχαν σε αυτό.

Τον Μανώλη Βεληβασάκη προλόγισε η δημοσιογράφος Μαίρη Ρυσσάκη, η οποία και αναφέρθηκε στην πλούσια δράση του και στο πολύπλευρο έργο του, ενώ ο δήμαρχος Μαλεβιζίου Κώστας Μαμουλάκης στον χαιρετισμό του, τόνισε: «Όπως γνωρίζετε, έχουμε αποφασίσει ως δημοτική αρχή, να τιμήσουμε τους σπουδαίους συντοπίτες μας που διαπρέπουν με το έργο τους στο εξωτερικό. Να κάνουμε το ελάχιστο που μπορούμε, απέναντι στους ανθρώπους που κάνουν περήφανη την Ελλάδα, την Κρήτη, το Μαλεβίζι ιδιαίτερα, στα πέρατα της Οικουμένης! Στους συντοπίτες μας που στις σημερινές δύσκολες συγκυρίες, μας δίνουν τη δυνατότητα να χαμογελούμε για το Ελληνικό μυαλό, το πνεύμα και τις ικανότητές του λαού μας.

Από τον Θεοτοκόπουλο μέχρι σήμερα, έχουμε την ευλογία να μπορούμε να αναφερθούμε σε πολλά τέτοια παραδείγματα. Μαλεβιζιώτισσες και Μαλεβιζιώτες που ξενιτεύτηκαν και μέσα σε ένα εντελώς άγνωστο γι' αυτούς περιβάλλον, κατάφεραν με την εξυπνάδα, το ταλέντο, την οξυδέρκεια και το πείσμα τους, να διαπρέψουν, στο χώρο των τεχνών, του πολιτισμού και των επιστημών.

Ο Μανώλης Βεληβασάκης, αποτελεί μια τέτοια ξεχωριστή περίπτωση κι είναι το ιδανικό παράδειγμα για να ανοίξει τον κύκλο αυτών των βραβεύσεων. Δεν θα αναφερθώ στο ποιος είναι και το τι έχει κάνει. Χρειάζεται άλλωστε πολύς χρόνος για να απαριθμήσεις έστω, τα σπουδαία του έργα. Αυτό όμως που ως συνάδελφός του μπορώ να σας πω, είναι το ότι αντιλαμβάνομαι πλήρως το τι σημαίνει να κατασκευάζεις κτίρια εκατοντάδων ορόφων. Και πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο!! Με δέος έρχεται στο μυαλό μου ένα από τα τελευταία του έργα, ο ουρανοξύστης των χιλίων συν ενός μέτρων στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας!!! Ένα κατασκεύασμα, που μέχρι πριν από μερικά χρόνια, δεν το χωρούσε ο ανθρώπινος νους, γίνεται όμως πραγματικότητα από τον δικό μας Μανώλη! Και θα στέκει εκεί, αγέρωχο για να δείχνει σε όλο τον κόσμο ότι: «Κρης - Μαλεβιζιώτης εποίει!»

Από την άλλη όμως, δεν μπορεί να μην περάσει από την σκέψη μας και το γεγονός ότι για να γίνει ο Μανώλης Βεληβασάκης αυτό που έγινε, ένας δηλαδή από τους καλύτερους μηχανικούς του κόσμου, ξενιτεύτηκε. Όπως δηλαδή κάνουν και σήμερα οι νέοι επιστήμονές μας, όπου ο ένας μετά τον άλλο, φεύγουν για το εξωτερικό αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Όπως είναι φυσικό, κάθε φορά που κάποιος νέος επιλέγει το δρόμο του μετανάστη, όπως δηλαδή έκανε κι ο αγαπητός Μανώλης το 1970, συναισθήματα θλίψης είναι αυτά που κυριαρχούν σε όσους μένουν πίσω. Ένα «γιατί όχι εδώ» γυρίζει γύρω απ' το μυαλό μας. Όταν όμως μαθαίνουμε για τα σπουδαία τους κατορθώματα, γεμίζουμε από υπερηφάνεια και - για να αντλήσουμε κουράγιο και δύναμη - διεκδικούμε καλόπιστα, ένα μικρό μερίδιο από τη δόξα τους.

Αγαπητέ Μανώλη, εκ μέρους κάθε Μαλεβιζιώτισσας και κάθε Μαλεβιζιώτη, σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για το ό,τι μας έχεις κάνει υπερήφανους και για τις πολλές χαρές που μας έχεις χαρίσει με το έργο σου. Να ξέρεις ότι όποτε διαβάζουμε ή ακούμε για τα κατορθώματά σου, η σκέψη «αυτός είναι Μαλεβιζιώτης!» κυριαρχεί στο μυαλό μας! Ελπίζω κι εύχομαι, κάποια στιγμή να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες, έτσι ώστε να μπορέσεις να προσφέρεις το σπουδαίο ταλέντο σου και τις πολύτιμες γνώσεις σου και στην ιδιαίτερη πατρίδα σου, το Μαλεβίζι μας. Να ξέρεις ότι, όσο περνάει από το χέρι μου, θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να συμβεί αυτό».